شرایط بیمه بیکاری
طبق قانون بیمه بیکاری، بیکار به کسی گفته می‌شود که بدون میل و اراده خود بیکار شده باشد ولی آماده به کارباشد. چنانچه فردی بدون میل واراده خود بدون شغل گردد درصورت معرفی توسط واحدهای تعاون، کار و رفاه اجتماعی و احراز شرایط قانونی و البته با توجه به سوابق پرداخت حق بیمه می‌تواند از حمایت بیمه بیکاری برخوردار گردد، همچنین اگر فردی به علت مشکلات اقتصادی از کار اخراج شود، بیکار موقت شناخته می‌شود.
بیمه شدگانی که به علت حوادث غیر مترقبه مانند سیل، زلزله، جنگ، آتش‌سوزی بیکار شوند، می‌توانند از مقررات این قانون نیز استفاده نمایند.
تشخیص بیکاری بیمه شده، برعهده کمیته ای متشکل از نمایندگان سازمان تأمین اجتماعی و اداره کار و امور اجتماعی محل اشتغال بیمه شده‌است.
نکته مهم : بیمه شدگانی که به علت بروز حوادث غیر مترقبه مانند: سیل، جنگ، زلزله و آتش‌سوزی بیکار می‌شوند، نیاز به داشتن سابقه پرداخت حق بیمه برای مدت زمان خاص ندارند، حتی اگر در روز اول کار بر اثر این حوادث بیکار شوند.
از مهمترین بیمه‌های اجتماعی، بیمه بیکاری می‌باشد که در اکثر کشورهای پیشرفته جهان برقرار است و اولین طرح ملی بیمه بیکاری اجباری در کشور انگلستان در سال 1911 تصویب گردید و پس از آن در بسیاری از کشورهای اروپائی مورد عمل قرار گرفت.
در ایران در سال 1366 با رشد فزاینده پدیده بیکاری در کشور ناشی از تعطیلی واحدها، مشکلات اقتصادی ناشی ازجنگ تحمیلی، رکود سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی و حتی دولتی و به منظور حمایت از بیکاران مشمول قانون تأمین اجتماعی، قانون بیمه بیکاری به مدت 3 سال به‌طور آزمایشی به تصویب رسید.
لایحه فوق در سال 1369 با اصلاحاتی به تصویب رسید و به‌طور دائم به اجرا گذاشته شد.
جزئیات متن قانون
قانون بیمه بیکاری
ماده 1
کلیه مشمولین قانون تأمین اجتماعی که تابع قوانین کار و کار کشاورزی هستند مشمول مقررات این قانون می‌باشند.
تبصره
گروههای زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی هستند:
1 - بازنشستگان و ازکارافتادگان کلی.
2 - صاحبان حرف و مشاغل آزاد و بیمه‌شدگان اختیاری.
3 - اتباع خارجی.
ماده 2
بیکار از نظر این قانون بیمه شده‌ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد.
تبصره 1
بیمه شدگانی که به علت تغییرات ساختار اقتصادی واحد مربوطه به تشخیص وزارتخانه ذیربط و تأیید شورای عالی کاربیکارموقت‌شناخته شوند نیز مشمول مقرراتاین قانون خواهند بود.
تبصره 2
بیمه شدگانی که به علت بروز حوادث قهریه و غیر مترقبه از قبیل سیل،زلزله جنگ، آتش‌سوزی و... بیکار می‌شوند بامعرفی واحدکار و‌امور اجتماعی محل ازمقرری بیمه بیکاری استفاده خواهند کرد.
ماده 3
بیمه بیکاری به عنوان یکی از حمایتهای تأمین اجتماعی است و سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه مقرر،به‌بیمه‌شدگانی که طبق مقررات این قانون بیکار می‌شوند مقرری بیمه بیکاری پرداخت نماید.
ماده 4
بیمه شده بیکار با معرفی کتبی واحد کار و امور اجتماعی محل از مزایای این قانون منتفع خواهد شد.
تبصره
بیکاران مشمول این قانون کلیه حقوق و مزایا و خسارات مربوطه (موضوع قانون کار) را دریافت خواهند کرد.
ماده 5
حق بیمه بیکاری به میزان (3%) مزد بیمه شده می‌باشد که کلاً توسط کارفرما تأمین و پرداخت خواهد شد.
تبصره
مزد بیمه شده و نحوه تشخیص تعیین حق بیمه بیکاری، چگونگی وصول آن، تکلیف بیمه شده و کارفرما و همچنین نحوه رسیدگی به‌اعتراض، تخلفات و سایر مقررات مربوطه در این مورد بر اساس ضوابطی است که برای حق بیمه سایر حمایتهای تأمین اجتماعی در قانون و مقررات‌تأمین اجتماعی پیش‌بینی شده است.
ماده 6
بیمه شدگان بیکار در صورت احراز شرایط زیر استحقاق دریافت مقرری بیمه بیکاری را خواهند داشت:
الف - بیمه شده قبل از بیکار شدن حداقل (6) ماه سابقه پرداخت بیمه را داشته باشد. مشمولین تبصره (2) ماده (2) این قانون ازشمول این بند‌مستثنی می‌باشد.
ب - بیمه شده مکلف است ظرف (30) روز از تاریخ بیکاری با اعلام مراتب بیکاری به واحدهای کار و امور اجتماعی آمادگی خود رابرای اشتغال‌به کار تخصصی و یا مشابه آن اطلاع دهد. مراجعه پس از سی روز با عذر موجه و باتشخیص هیأت حل اختلاف تا سه ماه امکان‌پذیر خواهد بود.
ج - بیمه شده بیکار مکلف است در دوره‌های کارآموزی و سوادآموزی که توسط واحد کار و امور اجتماعی و نهضت سوادآموزی و یاسایر‌واحدهای ذیربط با تأیید وزارت کار و امور اجتماعی تعیین می‌شود شرکت نموده و هر دو ماه یک بار گواهی لازم در این مورد رابه شعب تأمین‌اجتماعی تسلیم نماید.
جهت اطلاعات بیشتر لطفا با شماره ذیل تماس حاصل فرمایید .
