شکایت از کارفرمابابت ساعت کاری
قانون کار چیست؟ ساعت کاری در قانون کار ، قراردادکار چیست؟ انواع قرارداد کار، مزایاقانون کار ، حق اولاد در قانون ، حق بیمه چیست؟ حقوق قانون کار برای بانوان ، حقوق قانون کار برای کودکان ، الزام مشاوره با وکیل جهت شکایت از کارفرما ، نمونه دادخواست شکایت
قانون کار چیست؟
قانون کار برای اولین بار هم زمان با انقلاب صنعتی و افزایش رشد تولیدات برای تنظیم یک سری قوانین بین کارگر و کارفرما به وجود امد تا از هر گونه مشکل احتمالی جلوگیری کند.
کار یا قانون استخدام مناسبات بین کارگر، موسسات استخدام کننده و دولت را مشخص می کند. قانون کار انفرادی حقوق کارگر را در مقابل کارفرما در قرارداد کار بین آنها را تعریف می کند.
در این مقاله به سوالات شما درباره قانون کار پرداخته ایم:
ساعت کاری در قانون کار
منظور از ساعت کاری طبق ماده 51 قانون کار، مدت زمانی است که کارگر، نیرو یا وقت خود را برای انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد و در مقابل آن حقوق قانون کاردریافت می‌کند. یعنی ساعات صرف صبحانه و ناهار جزء ساعت کاری به حساب نمی‌آید.
حداکثر ساعت کار روزانه طبق ماده 56 در چهار هفته متوالی باید 176 ساعت باشد.
ساعت کار معمولا به شکل هفتگی مشخص می‌شود. در کارهای سخت و زیان آور وزیرزمینی میزان 36 ساعت، و 44 ساعت برای سایر کارگران تعیین شده است.
قراردادکار چیست؟
بر اساس ماده 7 قانون کار: قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق‌العمل، کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر‌موقت برای کارفرما انجام می‌دهد. تمام قراردادهای کاری 2 طرف دارند. طرف اول قراردادکارفرما و طرف دیگر انجام دهنده کار می باشد. در قراردادهای کاری، سمت کارفرما می تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد، اما در طرف انجام دهنده کار که یک کارگر یا کارمند است حتما یک شخص حقیقی یعنی انسان قرار دارد. قرارداد کار یک عقد غیر تشریفاتی محسوب می شود.
انواع قراردادهای کار به شرح ذیل می باشند:
1) قرارداد کار دائم:
در این نوع قراداد زمانی برای پایان کار وجود ندارد و به آن قرارداد از نوع دائمی گفته می‌شود. در این نوع قرارداد تنها تاریخ شروع به کار ثبت می‌شود و پایانی برای آن در نظرگرفته نمی‌شود. قرارداد کار در این حالت برای مدت نامحدود و غیر موقتی بین طرفین تنظیم و امضا می‌شود. قرارداد کار دائم از بهترین نوع قرارداد برای کارگران بوده که فوایدزیادی برای آنها به همراه دارد و امنیت شغلی آنها را به مخاطره نمی‌اندازد.
اگر کارفرما قصد اخراج کارگری را داشته باشد که با آن قرارداد کار دائمی بسته، باید ازفرایند و تشریفات خاصی که در قانون ذکر شده است استفاده کند و یک دلیل موجه نیزداشته باشد که شورای اسلامی کار با آن موافق باشند.
2) قرار داد کار موقت:
برای مدت معین نیز می‌گویند و به این صورت تعریف می‌شود که بین کارفرما و کارگر،قراردادی برای مدت محدود بر سر انجام کاری که توافق شده، منعقد می‌شود. مهم‌ترین مشخصه قرارداد کار موقت این است که زمان شروع و پایان کار یا سررسید برای آن تعریف می‌شود و طبق آن در تاریخ معینی قرارداد کار بین کارگر و کارفرما خاتمه پیدامی‌کند. قرارداد کار موقت جزو قراردادهای معین بوده و قانون‌گذار برای حفظ حقوق کارگران، شرایط معینی را برای آن در نظر گرفته است.
3) قرار داد کار ساعتی:
بر اساس تبصره 1 ماده 35 قانون کار: چنانچه مزد با ساعات انجام کار مرتبط باشد، مزدساعتی و چنانچه براساس میزان انجام کار یا محصول تولید شده باشد، کارمزد و چنانچه براساس میزان انجام کار یا محصول تولید شده در زمان معین باشد، کارمزد ساعتی نامیده می‌شود.
از سوی دیگر طبق بند الف ماده 37 قانون کار: چنانچه بر اساس قرارداد یا عرف کارگاه مبلغ مزد به صورت روزانه یا ساعتی تعیین شده باشد، پرداخت آن باید پس از محاسبه درپایان روز یا هفته یا پانزده روز یک‌بار به نسبت ساعات کار و یا روزهای کارکرد صورت بگیرد و در نهایت طبق ماده 39 قانون کار، مزد و مزایای کارگرانی که به صورت نیمه‌وقت یا کمتراز ساعات قانونی تعیین شده به کار اشتغال دارند، به نسبت ساعات کار انجام یافته محاسبه و پرداخت می‌شود.
4) قرار داد پیمانکاری:
در قراردادهای پیمانکاری، یک خط مشی کلی از سوی کارفرما برای پیمانکار ترسیم می‌شود و تنها نتیجه و سرانجام طرح برای کارفرما اهمیت دارد؛ به این ترتیب کارفرما به طور مستقیم بر نحوه انجام کار مدیریت ندارد. بنابراین در این نوع از قراردادها، پیمانکار دارای آزادی عمل بیشتری است که به هر نحوی که مورد نظرش بوده طرح را به انجام برساند. در این نوع از قرارداد باید تمام خدماتی که مورد نیاز کارفرما است به طور دقیق ذکر شود.
جهت اطلاعات بیشتر لطفا با شماره ذیل تماس حاصل فرمایید .
تلفن : 44229742 –021
همراه : 09393656454
